Erik Mol schilderijen

over zichzelf:

Ruïne (inkt op papier) 2007 ca50x65

Strijkijzer rechts (inkt op papier) 2006 ca.40x50

Ik ben een tekenaar, die ook wel schildert.

Zolang ik me kan herinneren, ben ik aan het tekenen, met potlood, krijt, stiften enz. Ik deed ook wel eens iets met verf, maar meestal tekende ik. Op mijn twaalfde kreeg ik mijn eerste kistje olieverf en van die met canvas beplakte paneeltjes om op te schilderen. De dingen die ik er mee maakte, waren voor een twaalfjarige misschien niet slecht, maar ik was er niet tevreden over.

De kunst keek ik af bij mijn vader. Hij schilderde als hobby en later toen hij afgekeurd was meer gedreven, dat wil zeggen dat hij zich toen meer als schilder ontwikkelde en een eigen stijl vond.

In de zomers ging hij altijd een aantal weken naar zogenaamde schildersweken, waar onder begeleiding van goede docenten door liefhebbers geschilderd werd.

Vanaf mijn zestiende ben ik ook meegegaan met hem. Ik ben in totaal zo’n zestien weken op deze zomercursussen geweest. Ondertussen maakte ik door het jaar heen ook nog tekeningen en vooral rond mijn achttiende composities in zwart-wit met Oost-Indische inkt. Tijdens mijn studies in andere vakken bleef ik natuurlijk tekenen. Ik maakte illustraties voor het blad van de hogeschool waar ik een aantal jaren op zat, gaf daar ook eens een workshop schilderen tijdens een festiviteit en illustreerde later nog een wijkkrant en het blaadje van een sportvereniging.

Ook ging ik rond mijn dertigste cursussen volgen: etsen, modeltekenen, schilderen en tekenen algemeen voor gevorderden en schilderen met olie- en acrylverf. Na een aantal jaren had ik het gevoel dat het wel genoeg geweest was. De docente die ik in die tijd had, zei dat het wel eens tijd voor me werd om te exposeren. En dat gebeurde ook. Mijn werk was te zien in een aantal horeca-instellingen en ook nog bij enkele galeries. Ik was inmiddels afgestudeerd socioloog zonder werk, die de zorg voor huis en kinderen had en dus tekende en schilderde ik maar verder. Je zou het bijna een lotsbestemming kunnen noemen. Ik moet en zal tekenen.

Ik heb een hang naar abstractie, als je dat zo kunt zeggen. Het weergeven van de realiteit geeft mij geen voldoening. Vanaf dat ik op mijn negende een fototoestel tot mijn beschikking had, fotografeer ik de zaken, die ik uit de realiteit wil vastleggen. Het aardige van tekenen en schilderen is juist dat je je eigen realiteit kunt maken, dat je onderzoek kunt doen naar vorm en compositie, waarbij vorm beweging is en compositie evenwicht. Dat is waar ik nu zo ongeveer ben uitgekomen.

Het proces van maken wat je maakt, van groeien naar je eigen uitdrukkingsvorm is een intuïtief proces. Ik heb niets te vertellen en geen theoretisch kader, waar ik iets mee moet. Ik teken en schilder zoals ik teken en schilder. Ik denk zelfs dat ik me langzaam ontworsteld heb aan opgelegde normen, impliciete en expliciete. En aan de andere kant ben ik steeds dichter gekomen bij werk dat verwant is aan de eerste bewuste ervaringen met beeldende kunst, n.l. het werk van kunstenaars uit de COBRA-groep. Maar misschien heeft het meer te maken met een onbevangen manier van werken, zoals jonge kinderen ongehinderd door conventies zich uit kunnen leven op het papier. Hoewel ook die kinderen vaak gestuurd worden door een verhaal. Ze zijn alleen niet in staat om de fantasie of het verhaal dat ze willen vertellen, zo weer te geven, dat het voor de beschouwer duidelijk wordt wat bedoeld wordt.

Ik wil niets vertellen. Ik wil alleen iets laten zien en zelfs dat is bijzaak. Ik wil op de eerste plaats iets maken, in de zin van bezig zijn. Wat ik maak is niet van belang, maar dat ik iets maak. Het is mooi als ik met het resultaat tevreden ben en daar streef ik ook naar. Maar het resultaat is niet het doel. Ik kan iets wat ik gemaakt heb na verloop van tijd rustig overschilderen of verscheuren. Ik bewaar voornamelijk dingen waar ik tevreden over blijf of die een voorbeeld zijn van wat ik in een bepaalde periode maakte. Ik ben niet gericht op het maken van een oeuvre. Het ontstaat wel, maar het zal lastig worden om het te ordenen. Vaak weet ik zelf niet meer wat ik wanneer gemaakt heb. Soms signeer en dateer ik werk, maar vaak ook niet. Signeren op de afbeelding heeft tot gevolg dat het invloed heeft op de compositie, wat heel storend kan zijn. Als ik al signeer is dat vaak op de achterkant of op een plek die compositorisch kan.

In mijn werk wil ik zo min mogelijk concessies doen aan wat of wie dan ook, en toch laat ik me ook leiden door opmerkingen, die mensen maken over wat ik maak, zoals wat ik maak ook voort komt uit invloeden uit de omgeving. Vaak gaat het om een onbewust proces, maar concludeer je later dat iets of iemand invloed heeft gehad op wat je maakt. Het is zoals bij dromen. In de droom verwerk je de invloeden, die je overdag hebt opgedaan. Ervaringen en gedachten krijgen een plaats, waardoor je greep houdt op je leven. In het surrealisme vormen de droombeelden de basis voor de schilderijen, maar dan vaak als gestileerde uitwerkingen. Het beeld uit de droom wordt stilgezet en vastgelegd als ware het een stilleven of landschap. In wezen verschilt het werk van surrealisten niet van het werk van realisten. Het levert herkenbare plaatjes op.

 

In mijn tekeningen en schilderijen gaat het om de verwerking van vorm- en kleurinvloeden, die je in de loop van de tijd opdoet. Van vage of heldere ideeën, die berusten op ervaringen, zonder dat ze herleid worden tot herkenbare beelden, hoewel dat niet uitgesloten is. Soms is een herkenbare vorm wel het uitgangspunt, maar verdwijnt het gaande weg onder andere vormen en associaties. Soms ontstaat uit een veelheid van vormen een voor een ander herkenbaar beeld. Welk beeld ontstaat is echter niet van belang en de beschouwer is vrij om er in te zien wat hij of zij er in ziet. Ik ben dan ook terughoudend met het geven van titels. Titels zijn andere waarheden. Het is het verschil tussen beeld en taal. En zodra je beeld in taal vat, krijgt het beeld een enkelvoudige betekenis, waar het een veelvoudige betekenis behoort te hebben.

Zeilen (linosnede)2006  19x46

Compositie 2006 inkt op papier 50x75

contact

c.v. en exposities

schilderijen

over erik

Terug naar het begin

tekeningen